نامه مظفرالدین شاه در رابطه با تمب و ابو موسی در سال ۱۹۰۴

در این حال، مظفرالدین شاه طی فرمانی توسط عین الدوله صدر اعظم به وزیر امور خارجه مورخ ۲۲ ربیع‌الثانی ۱۳۲۲ [۶ ژوئیه ۱۹۰۴م / ۱۵ تیر ۱۲۸۳] نوشت:

«در خصوص تمب و ابوموسی... با این که دولت علیه این دو محل را که ملک ثابت خود می‌داند... و از دریابیگی و معین‌التجار هم که احتمال قوی می‌رود مستندات این کار را بدانند یا بتوانند تحصیل نمایند هم جداً خواهید خواست که هر سندی بتوانند به دست بیاورند یا دلیلی اقامه نمایند به اطلاع جناب مستطاب عالی برسانند که به لندن مرقوم بنمایید..."^[۵]

مالکیت جزیره تنب در حال حاضر

استقبال شیخ محمد القاسمی، حاکم شارجه از فرماندهان ارتش ایران در ناو آرتمیس در روز بازگشت جزایر تنب و بوموسا به ایران- آذر ۱۳۵۰/۱۹۷۱.

در حال حاضر مالکیت جزیره ابوموسی به همراه جزایر تمب در دست ایران است. با خروج نیروهای استعمارگر و اشغالگر انگلیسی بر اساس قطعنامه های سازمان ملل برای استعمار زدایی سرزمینهای استعماری باید به کشور مادر بر می گشت و به هنگام اعمال مجدد حاکمیت ایران بر این جزیره، سه نفر از افراد نیروی دریایی شاهنشاهی ایران، با شلیک غیر منتظره نگهبانان عرب محلی، شهید شدند.^[۶]

در هنگام بازپس گیری جزایر سه گانه پس از ۶۸ سال اشغال توسط بریتانیا و ورود ارتش ایران به تمب بزرگ در حالی که نیروهای ایران بدون سلاح و بدون حالت جنگی به سمت پاسگاه پلیس رفته تا شرطه‌ها تسلیم شوند، به یک باره با تیر اندازی یک مسلسل، سه تن به نام‌های سروان رضا سوزن چی، مهناوی یکم حبیب الله کهریزی و ناوی وظیفه آیت‌الله خانی در پی شلیک نیروهای انتظامی (شرطه‌های) رأس الخیمه به شهادت رسیدند و «علی قربان روزبهانی» زخمی شد. در نتیجه نیروهای ایرانی به مقابله پرداخته و یک پلیس پاسگاه نیز کشته شد و دیگر نیروهای عرب تسلیم شدند. به احتمال فراوان دلیل اصلی درگیری در تنب بزرگ، ناآگاهی تعمدی پلیس محلی از موضوع بود که حاکم رأس الخیمه می‌بایست به آنان خبر می‌داد.^[۷]

وضعیت مسکونی

در قسمت‌های نیمروز باختری این جزیره و در نزدیکی سواحل آن خانه‌های مسکونی از راه چندین خیابان و جاده به هم پیوسته‌اند که به آن شهرک گفته می‌شود. شهرک محل اقامت خانواده‌های نظامیان ایرانی مستقر در جزیره‌است. هم چنین در این شهرک بخش های تجاری و فروشگاه نیز وجود دارد. این جزیره دارای موج شکن و لنگر گاه نسبتاً بزرگی است.

مردم بومی این جزیره در گذشته از صید و ماهی گیری و مروارید گذران زندگی می‌کردند، اما با توجه به شرایط حساس منطقه و ادعاهای امارات در مورد مالکیت این جزیره، تنب بزرگ اکنون یک جزیره کاملاً نظامی می‌باشد. و یگان‌هایی از ارتش ایران و سپاه پاسداران در آن جا مستقر هستند. در این جزیره معدن خاک سرخ نیز وجود دارد.